De bevrijdingsstoet
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het dorp Sint- Laureins zonder slag of stoot bevrijd. De bevrijding van Bentille zou heel snel daarna volgen. De opmars van de Canadese soldaten kwam echter tot stilstand aan het Leopoldskanaal, waardoor de inwoners van Moershoofde, Sint-Margriete, Sint- Jan-in-Eremo en Watervliet een maand langer te lijden hadden onder het oorlogsgeweld. De Duitse bezetter had alle bruggen over het kanaal vernietigd, bressen geslagen in de dijken en allerhande versterkingen en loopgraven gebouwd langs het kanaal.
Pas na ‘operation switchback’ kon Watervliet op 16 oktober 1944 als laatste bevrijd worden.
Na deze bevrijding trokken op verschillende plaatsen optochten door onze regio om de bevrijding te vieren.
Zo ook in Watervliet op 15 augustus 1945.
34 groepen bestaande uit verenigingen en bewoners van Watervliet en Waterland-Oudeman kwamen massaal samen en bouwden zelfs heuse praalwagens.
Pas na ‘operation switchback’ kon Watervliet op 16 oktober 1944 als laatste bevrijd worden.
Na deze bevrijding trokken op verschillende plaatsen optochten door onze regio om de bevrijding te vieren.
Zo ook in Watervliet op 15 augustus 1945.
34 groepen bestaande uit verenigingen en bewoners van Watervliet en Waterland-Oudeman kwamen massaal samen en bouwden zelfs heuse praalwagens.
Foto's ingescand door Eddy Van Hecke, Eigendom van Guido Pauwels.
Een paar jaar na de bevrijdingsstoet, in 1945 werd de toren volop heropgebouwd.
Bron: BALat KIK-IRPA